Ogólnopolski Klub Miłośników Kolei w Zielonej Górze

Andrzej

Wkładka do kroniki miasta Żagania

"Wkład pracy przez pracowników węzła kolejowego w Żaganiu z roku 1945.

25 lat minęło, kiedy ówczesna chwila dziejowa postawiła nas kolejarzy w obliczu ogromnych zagadnień, które musieliśmy umieć rozpoznać i w ramach możliwości rozwiązać. Rozumieliśmy że za dzieła naszych mózgów i rąk, jesteśmy odpowiedzialni przed historią Narodu. Rozumieliśmy to że pokój wygrywa ten kto najprędzej zdoła skonsolidować życie, na wszystkich odcinkach, zarówno intelektualnych jaki i gospodarczych. My tu na ziemiach naszych praojców, zdaliśmy historyczny egzamin od wyników którego, zależą losy naszych pokoleń. Pilna byłą również sprawa wpływania na odbudowe moralną człowieka albowiem ostatni kataklizm wojny, pozostawił spustoszenie w dziedzinie ducha co wyraża się w tym, że niestety, nie wszyscy przyjeżdżali tu w szczerych zamiarach dźwignięcia wspólnie z nami ciężaru naszych zadań. Montaż życia gospodarczego bezprawnie działających środków komunikacyjnych, a głównie kolejnictwa jest nie do pomyślenia w ogóle ,a w szczególności na tutejszych terenach.

Dla wykonania tych zadań w dniu 23 lipca 1945r. zostali delegowani do Żagania z Wrocławia wice-dyrektor Ob. Szczawinski Ryszard, zastępca naczelnika służby Ruchu Ob. Michalczyk Władysław.

Na wspólnej konferencji Radziecko-Polskiej zorganizowano pod dyrekcje w skład której weszli:

Do spraw służby ruchu- Ob. Michalczyk Władysław

Do spraw służby mechanicznej- Ob. Lerch Franciszek

Do spraw służby teletechnicznej- Ob. Piotrowski Władysław

Do spraw służby drogowej- inż. Popławski Ludwik

Odtąd praca zaczęła wchodzić na właściwe tory. Termin przejęcia prac na kolei od Władz Wojskowo-Radzieckich ustalona na dzień 20 sierpnia 1945 roku.

Szybko zbliżał się dzień 20 sierpnia, a przed nami jasne i ciemne strony naszego wysiłku, brak personelu. Radzieccy naczelnicy podnosili kwestie niedostatecznej polskiej obsady personalnej, wyrazili wątpliwości czy tak w krótkim czasie zdołamy przejąć pracę. Stosunek obsady radzieckiej był kilkakrotnie wyższy od polskiej, a szczególnie w służbie stacyjnej i parowozowej. Niemało trzeba było wysiłku aby nie dopuścić do odłożenia terminu objęcia kolei.

Węzeł żagański nie zawiódł, wszyscy na swych posterunkach, świadomi swego pionierskiego zadania wypełnili swój obowiązek służbowy i obywatelski. Nie liczono godzin pracy, nie pytano o zarobek czy wyżywienie.

Objęliśmy 1750 km drogi w tym 620 km zdewastowanych, nie nadających się do ruchu, do obsługi mieliśmy następujące odcinki:

Żagań-Węgliniec

Żagań-Lubsko

Żagań-Tuplice

Żagań-Jelenia Góra

Żagań-Legnica

Żagań-Głogów

Żagań-Zielona Góra przez Bieniów

Żagań-Zielona Góra przez Nową Sól

Żagań-Łęknica"

Powyższą informację udostępnił Pan Jan Drożdż